مگه یه آدم چقدر تحمل داره

که هر شبشو با گریه سر کنه

که تمام ثانیه ها با یاد تو بگذره

که این خاطره ها تمام وجودتو بسوزونه

پس کی دوباره میای کنار من

کی پایان میدی به غم های من

من هنوزم منتظرم

تا باشم کنار هم

بعد از رفتن تو زندگی من عوض شده

دیگه خواب نمیاد به چشمای من

هر شب برای من یلدا شده

هر لحظه دلشوره این دل من

همش نگرانم که خوبی یا نه

دلتنگی و بغض برام عادی شده

اما تو هم میشی دلتنگ من

یا اینکه فقط برات شدم خاطره

یا یه تصویر مبهم تو ذهنت

یکی که دیگه مهم نیست تو زندگیت

دوباره فکر تو و حس تو کنارم

شده کار هر شب و روزام

برگرد کنارم

این دیونه نمیتونه زنده بمونه

باز دل من گرفته از رفتنت

تو نمیدونی نبودت چه عذاب آوره

تمام دلتنگی من خیس شدن بالشمه

حوصله کسی و چیزی رو ندارم

اخه تو نیستی کنارم

شدم یه ادم منزوی

که حرف نمیزنه با کسی

خاطره هاش یادم نمیره

هنوزم تو خوابه هر شبمه

نمیدونم بدون من خوشحاله؟

اونم به من فکر میکنه

برای دیدنم بی قراره و خوشحاله یا نه

از تمام روزای با هم بودنمون خاطره دارم

با این خاطره ها دارم میمیرم

دیگه نفس کشیدنم سخت شده

تو دنیای بدون تو

دل من شکسته و نابود شده

چشمای من از گریه کردن خسته شدن

دلم گرفته از روزای بی تو بودن

هنوزم هر شب بهت فکر میکنم

هرشب عطرتو بو میکشم

همین روزا از غصه دیونه میشم

که چرا راهتو سد نشدم

هر شب و هر روزه کارم

خیره شدن به در اتاقم

هنوزم یه وقتایی دلتنگ میشم

هنوزم امید دارم بیای کنارم

اندازه زندگیم دوست داشتم

اما تو رفتی از کنارم

بی هیچ خبر و نشونی نیستی در اغوشم

همین روزاست که دیونه شم